Οι 50 αποχρώσεις του γκρι και ο σαδομαζοχισμός

Αφού είδαμε την μεταμόρφωση της κοπέλας με το βρακί λαγάνα σε μια απόλυτη escort – πορνοστάρ, έτοιμη να μυήσει όλο τον ανδρικό πληθυσμό στα άδυτα του bdsm ή σαδομαζοχισμός, ήρθε η ώρα να κάνουμε την ψυχανάλυση της ταινίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τέτοιου είδους ταινίες βγαίνουν στην μεγάλη οθόνη και γίνονται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλης της κοινωνίας. Πάρα πολλές ταινίες είχανε ως κεντρικό θέμα τους ένα φετίχ, ενώ σπάνια οι πρωταγωνιστές κάνανε σεξ. Πιο πολύ ξύλο παίζανε ή κατουρούσε ο ένας τον άλλον παρά γαμιόντουσαν.

Πως το ξέρω; Αφού τις έχω δει όλες τις ταινίες ουκ ολίγες φορές.

Παρακάτω σας παρουσιάζω μία που βρήκα τυχαία, λίγο πριν παίξω τη βραδινή μου μαλακία στο εκπληκτικό site Ladylike. Καλά διαβάσατε το ladylike είναι ένα ηλεκτρονικό περιοδικό σαν την σούπερ Κατερίνα και απευθύνεται στο γυναικείο κοινό.

Γιατί τόσο σαδομαζοχισμός από τις γυναίκες;

Μάλλον γιατί ταυτίζονται με την πρωταγωνίστρια του 50 αποχρώσεις του γκρι, που είναι ένα άβουλο παθητικό όργανο τους σεξ, ένα κατά λάθος σκεύος ηδονής. Καταλαβαίνουμε πόσες γυναίκες θέλουν τον νταβατζή τους ή γιατί σχεδόν όλες πουτάνες και μη έχουν έναν νταβατζή.

Ας μην χασομεράμε και ας δούμε μερικές ανάλογες ταινίες που προηγήθηκαν των 50 αποχρώσεων του γκρι.

Το Τελευταίο τανγκο στο Παρίσι

Στο Αυστηρώς Ακατάλληλο από την λογοκρισία της εποχής (1972), κλασσικό πια φιλμ του Bernado Bertolucci, ο Marlon Brando ως Αμερικανός ο οποίος προσπαθεί να ξεπεράσει την αυτοκτονία της γυναίκας του, κάνει σχέση απόλυτης εξουσίας και σεξουαλικής εμμονής με την άνευ όρων παραδομένη Maria Schneider. Η σκηνή με το βούτυρο ως εναλλακτικό λιπαντικό(!) μένει στη ιστορία περισσότερο κι από την ίδια την ταινία.

 Στην αντίστοιχη ταινία 50 αποχρώσεις του γκρι, η Ντακότα Τζόνσον δεν χρησιμοποιεί ούτε ίχνος βουτύρου, δεν δείχνει ούτε ίχνος αξύριστου μουνιού, φήμες λένε ότι είναι πολύ συντηρητική η ίδια και έτσι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την φαντασία μας για να καταλάβουμε τι γίνεται στην ταινία.

Θα έλεγα ότι οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι εκτός του ότι δεν περιέχουν ίχνος τσόντας και γυμνού, κατά βάθος είναι μια οπισθοδρομική ταινία που σας εισάγει μόνο στον κατά φαντασία σαδομαζοχισμό και απευθύνεται μόνο στο γυναικείο κοινό.

Δέσε με!

Σε μία από τις πρώτες ταινίες του Pedro Almodóvar, ο Antonio Banderas παίζει τον Ricky, έναν πρώην τρόφιμο ψυχιατρείου ο οποίος απαγάγει την πορν σταρ με την οποία είχε κάποτε κοιμηθεί.  Τη δένει σε ένα κρεββάτι με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα τον ερωτευτεί και τα καταφέρνει! Το αντικείμενο του πόθου του εν τέλει τον παρακαλεί να την κρατήσει δεμένη για πάντα και οι θεατές γελάνε μέχρι δακρύων.

Ελπίζουμε ο Pedro Almodovar, να γυρίσει και την ταινία Χέσε με, όπου ο Αντόνιο Μπαντέρας θα δένει το θύμα του μέχρι να το πιάσει χέσιμο!